Aygaz...

                  
     Değişen şu koskoca dünyada değişmeyen tek şeysin sen Aygaz anonsu.

Sabahtan beri bunu düşünüyorum.Sürekli sürekli ama sürekli.Neydi hepimize bu kadar ayrı ayrı tesir eden bu cümlem?Neden içimiz burkuldu?




Ben Bostancı'lıyım. Orada doğdum, büyüdüm, yaşadım, öldüm tekrar doğdum ve tekrar...Herşeyimi orada yaşadım/yaşıyorum.Benim çocukluğumda sokaklar yasemin kokardı.Hanımeli kokardı.Üstelik ben 70 yaşında değilim! Bundan 16 yıl öncesinden bahsediyorum. Evet evet çocukluğumda herşey çok güzeldi.Tıpkı herkes gibi...mesela insanların alım gücü şimdiki gibi değildi.Şimdi insanlar "olmayanı"  harcarken, o zaman kredi kartları fazla yayılmadığından herkes elindekiyle yetinirdi.Ne ise o idi..
Panda dondurmaları vardı.Böyle şırınga gibi kırmızı şapkalı panda dondurması...Altta çubuğu vardı oradan itince vanilyalı dondurma çıkardı.Her çocuk gibi öğle uykularına yatırılırdım.Saat 3-4 gibi tam çay saatinde Aygaz' ın zihnimizde yer etmiş anonsu uyandırırdı beni.Bu şu demekti "hadi dışarı çık ve delicesine kudur"... Şimdi o çocukuluğun verdiği çoşkuyu heyecanı tekrar hissedebilir miyiz? Tekrar geriye dönebilir miyiz? Dünya hergün çılgınlar gibi yeni bir şeylerin peşindeyken eskiye dönüş yapabilir miyiz? "Artık çok geç! Hepsi geride kaldı." Tam ben böyle düşünürken bu sabah yanımdan bir tüpçü arabası geçiyor ve başlıyor "dındındırııı dındın dırııı dındın dıdıp dı dıdıdıdıdı dı aayyygazzz dırıdııı" çok şaşırıyorum.Çok ama çok şaşırıyorum.Çok mutlu oluyorum.Geçmişten gelen biri gibi.Şu süpersonik teknolojik dünyada çok içten samimi bir kişilik gibi.Sanki çok sevdiğimiz ama şu an hayatta olmayan dedemizin, babannemizin bizi ziyarete gelip sarılması gibi  (oyy bu gerçek hayatta çok korkunç olabilir; mesela 10 yıl önce vefat eden Ayten Halam şimdi çıkıp gelse korkudan beynim kaynar ahahah tövbe tövbe--Ayten Halacım bunları okuyorsan lütfen rica edicem yanıma gelme--tövbe tövbee--buarada ben eskiden olabildiğince yaşlı akrabaların yanına gider "öldüğünüzde sakın bana görünmeyin haa" diye uyarır, annemden azarı işitirdim ahahahaha tövbe tövbee) Herneyse ya, diyeceğim o ki hala bir umut var içimde.Geçmişten güç alıp şimdiyi yaşayabiliriz. Ne olmuş güzel anılar çocukluğumuzda kaldıysa?Şimdiyi de doya doya yaşamalı.İnsanları bazen "70'li yıllar ne güzelmiş yeaa" derken buluyorum.e 70'li yıllrda yaşıyan insanlar demiyor muydu "50'li yıllar ne kadar tatlıymış" diye? Mutlaka diyorlardı.Oysaki mutluluğun temellerini geçmişte aramak neden? Şimdide çok iyiyiz. Her bir olanak elimizde.Evet insanların duyguları gittikçe yozlaşıyor ama bu dünyada çok güzel insanlarda var.Olay görmeyi bilmekte bence.O anons beni tekrar umutlandırdı.Tekrar düşündürdü.Artık "90'lı yıllarda çocuk olmak ne güzeldi yeaa "diye düşündükten sonra içim burkulmayacak...




Bu yazı, yaşadığı her dönemi dolu dolu geçiren hayat dolu insanlara gelsin...


Not; şu panda marka dondurmanın adı "mr.pan" imiş.Evet hayal meyal hatırlıyorum ne güzel dondurmaydı ya. Ayrıca şuna mutlaka bakmalısınız; http://galeri.uludagsozluk.com/r/80-ler-ve-90-lar%C4%B1n-unutulamayan-abur-cuburlar%C4%B1-74738/



Yo yoo bugün balık burcu günümde değilim.Eğer olsaydım pesimist olurdum çünkü.Evet evet bugün bir ikizler burcu günümdeyim.


Sevgiyle kalın.